آتنولول یک مسدد انتخابی گیرنده بتا یک (1ß )می باشد.ویکی از داروهائی است که در درمان فشار خون مورد استفاده قرار می گیرد این دارو علاوه بر کنترل زیادی فشارخون در درمان آنژین صدری مزمن وپیشگیری از سکته مجدد قلبی نیز مصرف می شود . آتنولول را میتوان با یا بدون غذا میل کرد. هر روز پیش از خوردن آتنولول نبضتان را چک کنید اگر زیر 50 بود قبل از خوردن آن با پزشکتان مشورت کنید.آتنولول چندان متابولیزه نمی شود وبه میزان قابل توجهی در ادرار دفع می شود.وعمدتاً توسط کبد متابولیزه می شود ونیمه عمر نسبتاً طولانی در پلاسما داردمیتوان آن را به صورت یکبار در روز آن را مصرف کرد. آتنولول را معمولاً با مقدار 50 میلی گرم در روز شروع می کنند برای رسیدن به اثر درمانی رضایت بخش مقدار مصرف دارو را نباید در فواصل کمتر از 4-5 روز افزایش داد بیمارانی که عملکرد کلیه در آنها کاهش یافته است باید مقدارکمتری را دریافت کنند ازآنجائی که آتنولول کمتر در در چربی محلول است گفته می شود که اثرات کمتری در سیستم عصبی مرکزی تولید می کند. مصرف این دارو در موارد آسم نایژه ای آمفیزم یا برونشیت غیر آلرژیک ,نارسائی احتقانی قلب ,دیابت,پرکاری تیروئید ,افسردگی روانی یا سابقه ابتلا به آن باید با احتیاط صورت گیرد. اگر بعد از یک دوره درمان طولانی با این دارو قطع مصرف آن ضرورت پیداکند باید بتدریج وحداقل طی 3 روز تا دوهفته قطع شود در طول این مدت بیمار باید از از فعالیت های بدنی پرهیز کند تا خطر بروز سکته قلبی یا اختلال ضربان قلب به حد اقل برسد اگر پس از قطع مصرف دارو,علائم قطع مصرف بروز کرد باید مصزف دارو را به طور موقت از سر گرفت وبه دنبال بهبود بیمار ,مصرف دارو را با احتیاط قطع کرد.

تینیدازول یک داروی نیتروایمیدازول ضد تک یاخته است وداروی انتخابی برای درمان آمیبیاز خارج روده ای است این دارو تروفوزوئیت ها ( ولی نه کیست ها) E Histolitica را نابود می کندتاثیر آن بر انگلهای روده ای قابل اعتماد نبوده ولذا برای اطمینان از حذف عفونت باید باید به همراه یک آمیب کش روده ای به کار رود.تینیدازول طور موثر موجب ریشه کنی عفونت ها در بافت های روده ای وخارج روده ای می گردد... برای درمان ژیاردیا وتریکومونااست.تینیدازول به صورت انتخابی توسط باکتری های بی هوازی وبرخی تک یاخته های حساس برداشت می شود. وبه دنبال برداشت توسط باکتری های بی هوازی، در اثر واکنش با فرودوکسین احیائ شده، به صورت غیر آنزیمی احیائ می شود. محصول این فرایند احیا تشکیل مواد سمی برای سلول بی هوازی بوده وامکان تجمع انتخابی آنها در باکتری های بی هوازی فراهم می شود. ورود متابولیت های تینیدازول به داخل ملکول DNA،باعث ناپایداری آنها می شود . این اثر تنها زمانی رخ می دهد که تینیدازول به صورت نسبی احیا شده باشد واز آنجائی که فرایند احیای تینیدازول معمولاً تنها در سلول های بی هوازی اتفاق می افتد، تاثیر نسبتاً ناچیزی بر روی سلول های انسان یا بکتری های هوازی دارد. تینیدازول پس از تجویز خوراکی به طورکامل جذب می شود،به طور گسترده به وسیله انتشار ساده به تمامی بافت ها نفوذ و توزیع می شودحد اکثر غلظت سرمی در عرض2ساعت حاصل می شود...نیمه عمر داروی تغییر نیافته 12-14 ساعت است. .تینیدازول در کبد متابولیزه می شودومتابولیت های آن عمدتاً از طریق ادرار دفع می شود.کلیرانس پلاسمائی تینیدازول در بیماران مبتلا به اختلال کار کبدی کاهش می یابد. ودر صورت عدم کفایت کبدی ، ممکن است تجمع یابد.دوز داروباید در نارسائی کلیوی وکبدی شدید تعدیل شود. در بیماران این دارو به خوبی در مایع مغزی-نخائی ومغز نفوذ می کند.وبه میزانی مشابه غلظت سرمی می رسد.